ਅਸੀਂ ਥੱਕੇ ਨਈ , ਅਸੀਂ ਟੁੱਟੇ ਨਈ
ਮੁਕਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਮੁਕਾ ਦੇਖੇ ਅਸੀਂ ਮੁੱਕੇ ਨਈ,
ਹੱਸ ਹੱਸਕੇ ਜਰ ਲਿਆ ਵਕਤ ਦੀਆਂ ਵਜੀਆ ਠੋਕਰਾਂ ਨੂੰ,
ਰੱਬ ਦੇ ਕੇ ਹੌਂਸਲਾ ਏਨਾ ਹੀ ਆਖਿਆ,
ਪੁੱਤਰਾ ਕੱਲ੍ਹ ਕਰਣਗੇ ਸਲਾਮਾਂ ਤੈਨੂੰ
ਅੱਜ ਕਰੇ ਸਲਾਮਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨੂੰ

ਜੱਟਾ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੇ ਮਿਲੂਗੀ ਰੋਟੀ, ਕੁੱਝ ਨਈ ਦੇਂਣਾ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ,
ਪੈਲ੍ਹਾਂ ਗੋਰਿਆਂ ਲੁੱਟੀ ਚਿੜੀ ਸੋਨੇ ਦੀ,
ਹੁਣ ਕਾਲੇ ਕਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਡਾਰਾਂ ਨੇ,
ਵਾੜ੍ਹ ਲਾਈ ਜੋ ਰਾਖੀ ਲਈ ਖਾ ਚੱਲੀ ਓਹੀ ਖੇਤ ਓਏ,
ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਸੋਨਾ ਹੀ ਸੀ ਲੁਟਿਆ ਏਨਾ ਦੇਣਾ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹੀ ਵੇਚ ਓਏ

ਓਏ ਸਭ ਛਾਵਾਂ ਤੋਂ ਠੰਡੀ ਆਖਦੇ, ਠੰਡੀ ਆਖਦੇ ਲੋਕ ਬੋੜ ਦੀ ਛਾਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲਦੇ ਨਾਲ ਨਾਂ ਰਾਜੀ, ਮੈਂ ਏਹ ਗੱਲ ਕਦੇ ਵੀ ਮੰਨਦਾ ਨਾਂ, ਓਏ ਇੱਕ ਹੈ ਹੋਰ ਠੰਢੀ ਛਾਂ ਮੈਂ ਜਿਦ੍ਹਾ ਸੁੱਖ ਮਾਣਿਆ, ਓਦੇ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾਂ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਕੱਲ੍ਹੇ ਕੋਲ ਨਈ, ਰੱਬ ਨੇ ਹਰ ਘਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਖਸ਼ੀ ਹੈ ਸਭ ਨੂੰ ਓਹ ਠੰਡੀ ਛਾਂ, ਧਾਮੀ ਓਹ ਹੈ ਮਾਂ ਓਹ ਹੈ ਮਾਂ, ਜੱਗ ਦੀ ਜਨਨੀ ਪਿਆਰੀ ਮਾਂ /ਕਾਸ਼ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦੀ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ, ਤੇਰਾ ਪੁੱਤ ਰੂਹ ਤੋਂ ਰੋਵੇ ਹਰ ਪਲ ਆਵੇ ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਮਾਂ, ਰੱਬਾ ਇੱਕ ਕਰਮ ਕਮਾਵੀਂ ਹਰ ਜਨਮ ਬਾਣਾਵੀਂ ਓਸੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ, ਵੱਸ ਹੁਣ ਤੇ ਬਾਪੂ ਹੀ ਮਾਂ ਏ ਓਹੀ ਪਿਤਾ ਬਾਪੂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਤੇ ਹੱਸਕੇ ਆਪਣਾ ਹੱਡ ਹੱਡ ਵੀ ਵੇਚ ਦਈਏ, ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਕਰਜ਼ ਕੋਈ ਧਨ ਦੌਲਤ ਨੀ ਲਾਹ ਸਕਦਾ, ਵੱਸ ਮਾਪੇ ਕੁੱਝ ਨੀ ਮੰਗਦੇ ਪਿਆਰ ਇੱਜਤ ਚਾਉਦੇ ਆ ਤੇ ਨਾਲੇ ਜੱਟਾ ਜਿਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਓਏ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਆਂ, ਸਾਡੀ ਕੀ ਔਕਾਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਦੁਨੀਆ ਦੇਖੀ ਉਂਝ ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਹੋੰਦ ਨੀ ਹੋਣੀਂ ਸੀ / ਵੱਸ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਇੱਜਤ ਕਰੋ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਰੋਂਗੇ ਅੱਗੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਇੱਜਤ ਕਰਣਗੇ ਜੋ ਵੀਜੋਗੇ ਸੋਈ ਪਾਓਗੇ / ਬਾਕੀ ਸੋਚ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਵਾਹਿਗੂਰੂ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਣਗੇ ਵਾਹਿਗੂਰੂ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ

ਮੈਂ ਦੇਖੇ ਲੱਗੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਏ ਸੀ , ਕੁੱਤੇ ਮੌਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ,
ਓ ਵੀ ਭੌਂਕਦੇ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਹੀ, ਕੋਟ ਟਾਈ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਨਾਂ ਪੈਣ,
ਦੇਖੇ ਮਹਿਲਾਂ ਜਹੇ ਘਰ, ਬੰਦੇ ਘੱਟ ਕਮਰੇ ਜਿਆਦਾ ,
ਕਿਤੇ ਆਸਮਾਨ ਛੱਤ , ਫੁੱਟਪਾਥ ਬੈੱਡ ਕਈਆਂ ਦੇ ਭਾ ਦਾ,
ਕਿਤੇ ਪੱਕਦਾ ਰੋਜ ਰਾਸ਼ਨ ਏਨਾ , ਵਦਇਆ ਹੋਇਆ ਛੁੱਟਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ,
ਧਾਮੀ ‘ ਕਿਤੇ ਫਰੋਲ ਕੂੜਾ ਕੋਈ ਲੱਭੇ ਰੋਟੀ, ..
ਬੈਰਮਪੁਰੀਏ, ਜਸਕਮਲਾ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਵੀ ਲੁੱਟਣਾ ਪੈਂਦਾ ਏ
ਸਭ ਰੱਬ ਦੇ ਰੰਗ, ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਕੋਈ ਰੰਕ ?