ੳੁਡ ਜਾਣ ਨੀਂਦਾਂ ਚੈਨ ਘੜੀ ਪਲ ਪਲ ਦੀ..
ਬੇ ਅਵਾਜ਼ ਲਾਠੀ ਜਦੋਂ ਮਾਲਿਕ ਦੀ ਚਲਦੀ..

ਦਿਨ ਛੋਟੇ ਹੋ ਗਏ ,
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦੀ ਤਰਾਂ ,…
ਤੇ ਰਾਤਾਂ ਲੰਬੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਦੀ ਤਰਾਂ …..

ਮੈਂ ਸ਼ਬਦ ਉਹ ਲਿਖ਼ ਦਿੰਦਾ
ਜੋ ਮੂੰਹੋ ਨਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋ ਬੋਲ ਹੁੰਦੇ…
ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਵਰਕੇ ਨੇ
ਜੋ ਸ਼ਰੇਆਮ ਨਈ ਖੋਲ ਹੁੰਦੇ..

ਵਕਤ ਅਤੇ ਇਨਸਾਨ,
ਦੇ ਬਦਲਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵਕਤ ਨਹੀ.

ਭਰੋਸਾ ਕਰਦੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਰਹੋ…
⇣⇣
ਕਿਉਂਕਿ ਫੱਟਕੜੀ ਤੇ ਮਿਸ਼ਰੀ
ਦੇਖਣ ਲਈ ਇਕੋ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ…